miércoles, 18 de agosto de 2010

Vanda Feanáró Nosseo




Nai kotumo ar nilmo, kalima Va la
thauza ar poika, Moringothonna,
Elda ar Maiya ar Apanóna,
Endóresse Atan sin únóna,
ilar thanye, ilar melme, ilar malkazon samme,
osta ilar harwe, lau Ambar tana,
só-thauruvá Feanárollo, ar Feanáró nossello,
iman askalyá ar charyá, ar mi kambe mapá,
herá hirala ar haiya hatá
Silmarille. Sí vandalme ilyai:
unqualé son antévalme mennai Aure-mettá,
qualme tenn'Ambar-mettá! Oiyámórenna
mé-quetamartya íre queluvá tyardalma.
Ainorontesse tirtasse lasta
ar ilma-vandá enyalaz, Varda Manwe!

La versión traducida al quenya se debe al canadiense Milan Rezac, realizada en abril de 1994 en la lista de correo Tolklang, dedicada al estudio de las lenguas inventadas por J.R.R. Tolkien.

2 comentarios:

  1. El juramento de feanor

    Sea amigo o enemigo, ominoso o luminoso,
    engendro de Morgoth o brillante Vala,
    Elda o Maia, o Después Nacido,
    Hombre aún por nacer en la Tierra Media,
    ni ley, ni amor, ni alianza de espadas,
    temor ni peligro, ni el destino mismo,
    lo defenderán de Fëanor, y de la prole de Fëanor,
    a quien ocultase o atesorase, o en su mano tomase,
    encontrando vigilado o lejos arrojado
    un Silmaril. Esto juramos todos:
    muerte le daremos antes que acabe el día,
    maldito hasta el fin del mundo! ¡Oíd nuestra palabra
    Eru Ilúvatar! Con la sempiterna
    Oscuridad seamos malditos si el juramento rompemos.
    Sobre la montaña sagrada oídlo como testigos
    y nuestra promesa recordad, Varda y Manwe!

    ResponderEliminar
  2. Wow! Mejor no encontrarse de pedo uno tirado por ahí! :P

    ResponderEliminar